10/03/2023

11 reżyserów nominowanych do Nagrody Gildii Reżyserów

Gildia Reżyserów Polskich przedstawia reżyserów nominowanych w 7. edycji Nagrody im. Krzysztofa Krauze. Znamy także skład jury, które wybierze tegorocznego laureata.

Nominacje (w kolejności alfabetycznej):

Beata Dzianowicz za „Strzępy” 

Anna Jadowska za „Kobietę na dachu” 

Ola Jankowska za „Anatomię”

Anna Kazejak za „F_cking Bornholm”

Damian Kocur za „Chleb i sól” 

Natalia Koryncka-Gruz za „Simonę”

Marta Minorowicz za „Iluzję”

Hanna Polak za „Anioły z Sindżaru”

Jerzy Skolimowski za „IO”

Agnieszka Smoczyńska za „Silent Twins”

Xawery Żuławski za „Apokawixę”

Finalistów i laureata w tym roku wskażą:  Iwona Siekierzyńska (przewodnicząca jury, laureatka nagrody im. Krzysztofa Krauze za ubiegły rok), Joanna Krauze de Lendorff (stała członkini kapituły),  reżyserzy nominowani w roku 2022: Konrad Aksinowicz, Łukasz Grzegorzek i Magnus von Horn.

Doroczna nagroda Gildii Reżyserów Polskich jest nagrodą dla reżysera za film. Nominowanych wybierają wszyscy członkowie Gildii Reżyserów biorąc pod uwagę filmy które miały premierę kinową, festiwalową, telewizyjna lub streamingową w ubiegłym roku. 

Nagroda nie ma ograniczeń gatunkowych ani metrażowych. Pod uwagę brane są filmy fabularne, dokumentalne, animowane, pełnometrażowe i krótkie. Wskazując nominowanych członkowie Gildii Reżyserów Polskich szukają w nowych filmach wartości, które odnajdywali w kinie patrona nagrody, Krzysztofa Krauze: nonkonformizmu, wrażliwości społecznej i kunsztu artystycznego.

Laureatami w ubiegłych latach byli: Anna Jadowska, Grzegorz Królikiewicz, Piotr Subbotko, Iwona Siekierzyńska i dwukrotnie Wojciech Smarzowski.

Prezentujemy tegorocznych nominowanych: 

Beata Dzianowicz
nominowana za film „Strzępy” 

Paterokowie to kochająca się, wielopokoleniowa rodzina. Ich życie jest spokojne i niepozbawione elementów humoru. W tej harmonijnej rzeczywistości nagle pojawia się pęknięcie: dziadek Gerard zaczyna zachowywać się dziwnie, łamie konwenanse i normy społeczne. Okazuje się, że są to pierwsze symptomy Alzheimera. Jak bohaterowie filmu poradzą sobie z tą diagnozą? Nasilająca się choroba Gerarda sprawia, że relacje w rodzinie wystawione są na wielką próbę, a na światło dzienne wychodzą skrywane napięcia, sekrety i pretensje.

To drugi film w dorobku Beaty Dzianowicz. Jego premiera odbyła się na festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni w 2022r., gdzie otrzymał nagrodę za najlepszy debiut lub drugi film, nagrodę dla Grzegorza Przybyła za drugoplanową rolę oraz nagrodę Onetu „Odkrycie festiwalu”. 

„Strzępy”
reżyseria: Beata Dzianowicz
scenariusz: Beata Dzianowicz
produkcja: Zbigniew Domagalski/ WFDiF 

Anna Jadowska
nominowana za film „Kobieta na dachu” 

„Są dzieła, w których instynktownie wyczuwamy, że twórcy znają swoich protagonistów i traktują ich serio, że nie wymyślili tych historii, rozsiadając się w wygodnych fotelach, że opowiadają ze zrozumieniem i empatią o osobach z krwi i kości. Annie Jadowskiej udało się nakręcić właśnie taki film. Niepokojący i prawdziwy, boleśnie prawdziwy” – czytamy w recenzji „Kobiety na dachu” opublikowanej przez filmweb.pl.

Tytułowa „Kobieta na dachu” to Mirka, 60-letnia położna, mieszkanka szarego bloku gdzieś w niewielkim mieście. Mąż obwinia ją o wszystko, wyprowadzający się z domu syn traktuje jak służącą. Pewnego dnia kobieta budzi się, wiesza pranie, idzie kupić pokarm dla rybek, a następnie… wchodzi do banku z kuchennym nożem, informując kasjerkę, że to napad. Zanim pracownica zorientuje się, że nikt nie robi sobie z niej żartów i zacznie wybierać numer alarmowy, Mirka zdąży uciec. Jednak konsekwencje tego poranka dręczyć będą ją jeszcze bardzo długo.

Tadeusz Sobolewski w „Gazecie Wyborczej” pisze: „Dorota Pomykała w roli położnej Miry pokazuje, jak to, co wydaje się absurdalne, nabiera sensu, a to, co wydawało się śmieszne, chwyta za gardło. Ona ten film prowadzi, wypełnia. Jej twarz jest tak ciekawa, że wystarczyłoby tylko na nią patrzeć — jak na Frances McDormand.

„Kobieta na dachu” miała premierę na festiwalu Tribeca, gdzie otrzymała nagrodę za najlepszą rolę kobieca dla Doroty Pomykały. Aktorka wyjechała z nagroda także z Festiwalu Polskich filmów Fabularnych w Gdyni. „Kobieta” zdobyła główną nagrodę na Festiwalu Camerimage i otrzymała pięć nominacji do Polskich Nagród Filmowych Orły 2023 (w tym w kategorii Film Roku). Film miał kinową premierę 9 grudnia 2022r.

Anna Jadowska jest laureatką Nagrody im. Krzysztofa Krauze za film „Dzikie róże” (2017). 

„Kobieta na dachu”
reżyseria: Anna Jadowska
scenariusz: Anna Jadowska
produkcja: Maria Blicharska, Martin-Lacroix, Damien Mc Donald/ Donten & Lacroix Films, Blick Productions

Ola Jankowska
nominowana za film „Anatomia”

„Anatomia” to kolażowa opowieść o tożsamości, czasie i pamięci bez klasycznie definiowanej akcji. Po wielu latach nieobecności Mika (Karolina Kominek) przyjeżdża do Polski by odwiedzić w szpitalu ojca, który po kolejnym urazie mózgu cierpi na zaniki pamięci. Kiedy dochodzi do spotkania, okazuje się, że w oczach ojca kobieta jest wciąż nastolatką, która z nim mieszka. Mika decyduje się zostać w Polsce dłużej i towarzyszyć ojcu w podróży przez labirynt jego gasnącego umysłu. Teraźniejszość stopniowo zaczyna mieszać się z daleką przeszłością.

Po weneckiej premierze filmu Anna Tatarska pisała dla „Gazety Wyborczej”: „W Anatomii wiodącym tematem jest pamięć – ta zanikająca, ojca, i ta rekonstruująca się, wypełniająca, Miki. Tym ciekawszym kontekstem dla akcji jest Warszawa, miasto, które pamięta przecież tak wiele. – To był mój cel, żeby opowiadać też o tym, jak to miejsce pamięta, jak ciągle przebudowuje i nadpisuje swoją historię. Przeszłe doświadczenia i traumy są dziedziczone, przekazywane z pokolenia na pokolenie – mówi reżyserka.

Jankowskiej udaje się z czasem zahipnotyzować widza. Anatomia wpuszcza go w swój świat, wypełnia – dla niektórych zapewne niekomfortowym – poczuciem bycia bardzo blisko samego siebie. Konsekwentne wybory wizualne i intrygująca forma pozwalają w pozornej ciszy filmu odkryć wiele fascynujących głosów. – Ten film ma dużo do dania, trzeba tylko wziąć – śmieje się Jankowska”.

Debiut Oli Jankowskiej, miał premierę na festiwalu w Wenecji w sekcji Giornate degli Autori. Na polskie ekrany trafił pod koniec października 2022 roku.

„Anatomia”
reżyseria: Ola Jankowska
scenariusz: Ola Jankowska
produkcja: Piotr Dzięcioł, Łukasz Dzięcioł, Edyta Janczak-Hiriat/ Opus Film

Anna Kazejak
nominowana za film „F_cking Bornholm”

Dwie pary – małżeństwo z długim stażem i nowy związek z Tindera – dzieci i majówkowy wyjazd na sielankowy kemping. Co może pójść nie tak? Bohaterowie „F_cking Bornholm” w reżyserii Anny Kazejak przekonają się, że wszystko, a jeden incydent może uruchomić prawdziwą lawinę. W rolach głównych Agnieszka Grochowska, Maciej Stuhr, Jaśmina Polak i Grzegorz Damięcki.

„F_cking Bornholm” dotyka tematu tożsamości w czasach, w których znane nam do tej pory wzorce przestały mieć znaczenie. Kryzys w związku, problemy z komunikacją, zmęczenie oczekiwaniami innych. 

„F_cking Bornholm” opowiada historię rodziny, w centrum stawiając pozycję kobiety w owej rodzinie. Jest wiele oczekiwań związanych z tym, kim kobieta w naszym społeczeństwie ma być, jak ma reagować na pewne sytuacje. To historia Mai, która odkrywa, że tak naprawdę wszystkie funkcje, które pełniła w rodzinie i poza nią, przestały jej odpowiadać. Zaczyna widzieć samą siebie, ze swoimi wadami, zaletami, poza tymi rolami. To historia kobiety, która wyzwala się z tego, co ją osacza, z okowów rodziny, kultury, w której żyje. Jest poza Polską, poza swoim rodzinnym miastem, jest tylko tu i teraz – wyspa i jej niewielki relacyjny ekosystem. Może sobie pozwolić na poszukiwanie siebie samej. I o tym jest ten film. – mówi Kazejak.

„F_cking Bornoholm udaje się uchwycić rozpad życia w najbardziej zwyczajnym momencie, gdzieś między kolejnym grillem a poranną toaletą. Świetni są nie tylko niezawodna od lat, słusznie obsadzana w międzynarodowych produkcjach Grochowska czy dwukrotnie nominowany do nagrody aktorskiej OFF Camery Maciej Stuhr. Słodko-gorzkie tony dobrze wyważa powracająca na kinowy ekran w dużej roli Jaśmina Polak (związana z Nowym Teatrem Krzysztofa Warlikowskiego) jako lekko przemądrzała psycholożka.” – chwali „F_cking Bornholm” Dawid Dudko w onet.pl. 

Film Anny Kazejak trafił do polskich kin w maju 2022 roku. Miesiąc później otrzymał Nagrodę Europa Cinemas Label na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Karlovych Varach. Miał także dwie nominacje do Polskiej Nagrody Filmowej Orzeł 2023.

„F_cking Bornholm”
reżyseria: Anna Kazejak
scenariusz: Filip Kasperaszek, Anna Kazejak
produkcja: Marta Lewandowska/ Friends With Benefits Studio 

Damian Kocur
nominowany za film „Chleb i sól”

Tymoteusz, pianista – student warszawskiej Akademii Muzycznej, wraca do rodzinnego miasta na wakacje. Prowincjonalne miasteczko, jakich w Polsce wiele, to miejsce w którym czas się zatrzymał, szczególnie teraz w czasie upalnych wakacji. W mieście zostali koledzy Tymka i jego brat Jacek, również pianista, który jednak nie dostał się na Akademię Muzyczną i spędza czas z kolegami na osiedlu. Pobyt w rodzinnym mieście to jedynie wakacyjny przystanek na zachód Europy, gdzie Tymoteusz otrzymał zagraniczne stypendium. Centralnym punktem spotkań lokalnej młodzieży jest nowo powstały bar z kebabem. Lokalna młodzież dobrze żyje z obcokrajowcami, są jednak drobne wyjątki. Z czasem konflikt między grupą pracowników a chłopakami z osiedla zaostrza się. U zastraszanych obcokrajowców zaczyna pojawiać się strach i poczucie zagrożenia.

Debiutujący Damian Kocur wszedł przebojem nie tylko do polskiego, ale światowego kina. Na MFF w Wenecji, gdzie film miał premierę, otrzymał Nagrodę Specjalną Jury w konkursie Orizzonti. Wkrótce potem, na FPFF w Gdyni, fach debiutującego reżysera swoimi nagrodami docenili:  dziennikarze, Młode Jury oraz Fundacja Dyskusyjnych Klubów Filmowych. Prestiżowy festiwal w Cottbus przyznał Kocurowi nagrodę za reżyserię, zaś Orły Polskie Nagrody Filmowe 2023 i  Empik nagrodziły go w kategorii “Odkrycie Roku”. „Chleb i sól” miał w tym roku sześć nominacji do Orłów, w tym w kategorii Film Roku.

Debiut Damiana Kocura można było zobaczyć w kinach w styczniu 2023 roku.

„Chleb i sól”
reżyseria: Damian Kocur
scenariusz: Damian Kocur
produkcja: Jacek Bromski, Ewa Jastrzębska, Jerzy Kapuściński/ SFP Studio Munka 

Natalia Koryncka-Gruz
nominowana za film „Simona”

Jeden z dwóch filmów dokumentalnych wśród tegorocznych nominowanych.  W „Simonie” Natalia Koryncka Gruz odkrywa przed widzem nieznany i fascynujący świat Simony Kosak, legendarnej badaczki, która żyła otoczona zwierzętami w Puszczy Białowieskiej. 

Simona Kossak była biolożką, profesorką nauk leśnych i popularyzatorką nauki. Znana przede wszystkim z aktywności na rzecz zachowania resztek naturalnych ekosystemów Polski. Była córką Jerzego Kossaka, wnuczką Wojciecha i prawnuczką Juliusza – trzech malarzy- batalistów rozmiłowanych w koniach, ojczystym krajobrazie i polskiej historii. Była także bratanicą poetki Marii Pawlikowskiej- Jasnorzewskiej oraz pisarki Magdaleny Samozwaniec. Jej stryjeczną babką była Zofia Kossak-Szczucka, autorka powieści historycznych. 

Niesamowity i niezwykle aktualny dokument przybliża widzowi kim naprawdę była Simona Kossak – legendarna badaczka, która żyła otoczona zwierzętami w Puszczy Białowieskiej. Świat fascynuje się historią Jane Goodall, tymczasem Simona jest postacią równie złożoną i ciekawą.

Twórczyni filmu odpowiadana na pytania: Dlaczego jej bohaterka uciekła od rodziny – słynnego rodu Kossaków i jak wyglądało życie pierwszej polskiej ekolożki-aktywistki w latach 70.? Unikalne, prezentowane po raz pierwszy w filmie w reżyserii Natalii Korynckiej Gruz, zdjęcia i nagrania z archiwum Simony oraz jej partnera Lecha Wilczka przenoszą nas do pradawnej Puszczy i pozwalają doświadczyć wyjątkowego życia z dala od cywilizacji.

Film wszedł do kin 30 września 2022 roku. Wcześniej był pokazywany na festiwalu Docs Against Gravity.

„Simona”
reżyseria: Natalia Koryncka-Gruz
scenariusz: Natalia Koryncka-Gruz
produkcja: Natalia Koryncka-Gruz/ Eureka Studio

Marta Minorowicz
nominowana za film „Iluzja”

Fabularny debiut Marty Minorowicz, to utrzymana w konwencji noir opowieść o sile ludzkiego ducha, próbie radzenia sobie z trudnymi przeżyciami i odkrywaniu siebie na nowo. 

Nadmorski las i wyludnione zimowe plaże to miejsce, w których poznajemy Hannę (Agata Buzek), nauczycielkę w szkole podstawowej, która wraz z mężem, Piotrem (Marcin Czarnik), szuka dawno zaginionej córki, Karoliny. Zdesperowane małżeństwo próbuje wszystkiego, ale dziewczyna jakby rozpłynęła się w powietrzu. Nikt nie wie, co mogło się wydarzyć, nikt nie może pomóc, a bezradną policja planuje zamknięcie śledztwa i pozostawienie sprawy  bez rozwiązania. Hanna jednak nie zamierza przestać poszukiwać. Nie dlatego, że wierzy w odnalezienie córki. Dlatego, bo nie może się pogodzić z jej zniknięciem. W „Iluzji” nie chodzi bowiem o rozwikłanie tajemnicy, a raczej o oddanie emocjonalnych rozterek głównej bohaterki w obliczu ekstremalnej sytuacji w jakiej się znalazła.

„Istotne stało się dla nas pokazanie bohaterki, która się nie poddaje, która cały czas szuka podpowiedzi i znaków w otaczającej ją rzeczywistości, która w końcu z odwagą i godnością wchodzi w stan wszechogarniającej pustki i braku dalszych oczekiwań.” – mówiła Marta Minorowicz w rozmowie z Małgorzatą Czop dla „Movieway”.

Hanna tak bardzo zatraca się w poszukiwaniach, że trudno racjonalnie ocenić jej co jest rzeczywistością, a co należy jedynie do świata iluzji. Bolesne doświadczenia, przez które przechodzi, wzmacniają w niej zdolność obserwacji i doprowadzają do postrzegania przekraczającego granice cudu.

„Iluzja” gościła w kinach we wrześniu 2022 roku. Na FPFF w Gdyni zdobyła nagrodę za drugoplanową rolę kobiecą (dla Małgorzaty Hajewskiej-Krzysztofik), zaś na Festiwalu w Tiranie Grand Prix.

„Iluzja”
reżyseria: Marta Minorowicz
scenariusz: Piotr Borkowski, Marta Minorowicz
produkcja: Izabela Kiszka-Hoflik/ IKH Pictures Production 

Hanna Polak
nominowana za film „Anioły z Sindżaru”

Hanifa i Saeed przeżyli piekło, które ISIS zgotował Jezydom, mniejszości religijnej i etnicznej zamieszkującej rejon Sindżar w północnym Iraku. Ciężko ranny Saeed wyczołguje się z masowego grobu, zanim bojownicy ISIS zdążą pogrzebać ofiary masakry – wśród nich większość jego bliskich. Hanifie udaje się uniknąć porwania, ale jej pięć młodszych sióstr zostaje zniewolonych przez Państwo Islamskie. Aby dotrzymać obietnicy danej umierającemu ojcu, Hanifa podejmuje się heroicznej, śmiertelnie niebezpiecznej misji, której celem jest odnalezienie sióstr i sprowadzenie ich do domu.

„Hanna Polak swoim filmem chce zwrócić uwagę społeczności międzynarodowej, liczy na reakcję, której od lat brak. Nadia Murad, siostra Saida, dostała w 2018 roku Pokojową Nagrodę Nobla za aktywizm przeciwko torturom i gwałtom stosowanym jako broń wojenna. Odbierając nagrodę zarzuciła zachodniemu światu obojętność i bezczynność. W swojej mowie z okazji gali wręczenia nagrody stawia Zachodowi poważny zarzut: twierdzi, że gdyby to pola naftowe czy składy broni, a nie kobiety i dzieci, skupiły na sobie ataki ISIS, to świat zareagowałby inaczej…” – czytamy w recenzji Agnieszki Sawali opublikowanej w „Kulturze Liberalnej”. 

Dokumentalny film Hanny Polak otrzymał dwa wyróżnienia na festiwalu Docs Against Gravity oraz nominację do Polskiej Nagrody Filmowej Orzeł 2023. 

To druga nominacja dla Hanny Polak do nagrody im. Krzysztofa Krauze. Poprzednią otrzymała w pierwszej edycji nagrody za film „Nadejdą lepsze czasy”.

„Anioły z Sindżaru”
reżyseria: Hanna Polak
scenariusz: Hanna Polak
produkcja: Hanna Polak, Piotr Polak, Izabela Łopuch/ HBO Max, Hanna Polak Films

Jerzy Skolimowski
nominowany za film „IO”

Historia osiołka o imieniu IO. Tytułowy bohater regularnie trafia w ręce nowych właścicieli, którzy wchodzą w interakcje z niewinnym zwierzęciem, obnażając przywary, przymioty, namiętności i problemy naszego społeczeństwa.

„IO” to zapierająca dech w piersiach odyseja, porywające kinowe doświadczenie i nakręcony z imponującym rozmachem obraz współczesnego świata. Film Jerzego Skolimowskiego stał się sensacją festiwalu w Cannes, skąd wyjechał z Nagrodą Jury. Opowieść o nas samych, odbijających się w wilgotnych oczach pewnego osiołka, zachwyciła artystyczną brawurą i młodzieńczą energią, choć firmuje ją swoim nazwiskiem 84-letni mistrz europejskiego kina.

Historia „IO” za sprawą niezwykłego zwierzęcego bohatera wykracza poza ludzką perspektywę, ale to przede wszystkim film głęboko humanistyczny – manifest w obronie tego, co pozostało w nas niewinne. Podróż, w jaką zabiera nas Skolimowski, wiedzie przez całą Europę: od cyrku przez stadiony i parkingi dla tirów, po pałace. Od głupoty, przez przemoc, po przebłyski dobra i solidarności. Ten portret zbiorowy, który jednak nie traci z oczu pojedynczej mrówki, łączy realistyczne i wizjonerskie, przyziemne i metafizyczne, krytyczne i empatyczne. Swoim rozmachem przypomina najwspanialsze obrazy Hieronima Boscha i Pietera Bruegla.

Film Jerzego Skolimowskiego to najbardziej nagradzany film ubiegłego roku. Kilka dni temu otrzymał Polskie Nagrody Filmowe Orły 2023 w najważniejszych kategoriach: Film roku, najlepsza reżyseria, najlepszy scenariusz, najlepsze zdjęcia, najlepszy montaż i najlepsza muzyka. Wcześniej, wśród wielu innych wyróżnień, otrzymał m.in. nominację do Oscara (rozdanie nagród w najbliższą niedzielę) i nagrodę w Cannes. 

„IO”
reżyseria: Jerzy Skolimowski
scenariusz: Ewa Piaskowska, Jerzy Skolimowski
produkcja: Ewa Piaskowska, Jerzy Skolimowski/ Skopia  Film, Recorded Picture Company

Agnieszka Smoczyńska
nominowana za film „Silent Twins”

W maju Smoczyńska wzięła udział w konkursie Un Certain Regard w Cannes. We wrześniu zdobyła Złote Lwy, najwyższe wyróżnienie Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. „Silent Twins”, anglojęzyczny debiut uznanej polskiej reżyserki to jeden z najbardziej komentowanych filmów ubiegłego roku. 

Prawdziwa historia June i Jennifer Gibbons – czarnoskórych bliźniaczek, które będąc dziećmi, umilkły dla świata zewnętrznego. Jednocześnie w odosobnieniu swojego pokoju prowadziły kreatywny dialog literacki, jednak z czasem ich relacja przerodziła się w toksyczny związek – niebezpieczny zarówno dla nich, jak i dla ich otoczenia.

„Smoczyńska udowadnia, po raz kolejny, że jest reżyserką wybitną, o wysokiej wrażliwości, wygrywającej na dużym ekranie mądre emocje.” – pisała Maja Chitro dla „Elle” po sukcesie „Silent Twins” na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni.

„Nie jest jednak tak, że film Smoczyńskiej uderza wyłącznie w poważne tony. Jest w nim także miejsce na humor i pewną lekkość, do których wydatnie przyczyniają się znakomite kreacje Tamary Lawrance i Letitii Wright, odważny flirt z filmowymi gatunkami czy świetne wstawki lalkowej animacji poklatkowej.  Warto przy tej okazji wspomnieć, że za sporą część tych najbardziej kreatywnych procesów odpowiadała polska część ekipy. Od zdjęć Kuby Kijowskiego, przez muzykę autorstwa Marcina Macuka i Zuzanny Wrońskiej po montaż Agnieszki Glińskiej czy kostiumy Katarzyny Lewińskiej. Wszystko to sprawia, że Silent Twins to film, w którym można się zakochać. I nawet nie będzie to specjalnie trudne.” – pisał w recenzji po canneńskim pokazie filmu Kuba Armata dla interia.pl

Film Smoczyńskiej otrzymał cztery nagrody na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni, w tym najważniejszy laur imprezy: Złote Lwy. był także nominowany do Orłów w siedmiu kategoriach, oraz zdobył British Independent Film Award dla odtwórczyń głównych ról. 

Agnieszka Smoczyńska była nominowana do nagrody im. Krzysztofa Krauze za film „Córki Dancingu” oraz została finalistką nagrody za film „Fuga”.

„Silent Twins” gościł na ekranach kin jesienią 2022.

„Silent Twins”
reżyseria: Agnieszka Smoczyńska
scenariusz: Andrea Seigel
produkcja: Klaudia Śmieja-Rostworowska, Joshua Horsfield, Ben Pugh, Ewa Puszczyńska, Anita Gou, Alicia Van Couvering, Letitia Wright/ 42 Kindred Spirit, Madants

Xawery Żuławski
nominowany za film „Apokawixa”

„Apokawixa” to historia grupy maturzystów, którzy zmęczeni kolejnymi lockdownami – postanawiają zorganizować nad morzem „melanż życia”. Mimo niepokojąco wysokiego stężenia sinic w Bałtyku i przypadków dziwnych zakażeń początkowo wszystko idzie normalnie – plaża, taniec, seks, picie, miłosne uniesienia i rozczarowania. Z minuty na minutę całość jednak zaczyna wymykać się spod kontroli. W środku imprezy wybucha epidemia zombi. Bohaterowie muszą walczyć o życie. Zniszczenie na imprezie będzie spowodowane nie tylko nadużyciem alkoholu, dragów i wielkością imprezy, która – co oczywiste – wymknie się spod kontroli. To doprowadzi do katastrofy na tle ekologicznym.

„To impreza, której nie można odpuścić”, „powstała produkcja, która ubawiła mnie, jak dawno żadna”, „rzadko kiedy widzi się na ekranie taką grupę świetnie obsadzonych ludzi” – pisała prasa po premierze filmu  Żuławskiego.

„Nareszcie komedia, która śmieje się z pandemii. Skąd biorą się zombie i dlaczego sami często czujemy się, jakbyśmy powstali z grobu? Apokawixa Xawerego Żuławskiego odczynia gusła na grubym melanżu. Gdy opadnie pył, dowiemy się, na co chorujemy. Oto polskie voodoo. – pisała Adriana Prodeus w „Vogue” – Ten film niesie piorunująca energia młodego aktorskiego zespołu. To oni (do już wymienionych dodam Wiktorię Gorobets, Martę Stalmierską, Monikę Mikołajczak, Mikołaja Matczaka, Aleksandra Kaletę, Oskara Wojciechowskiego, Mariusza Urbańca) uwiarygadniają świat na ekranie i nadają mu swój rys, wic, swoje powiedzonka. Rzadko kiedy widzi się na ekranie taką grupę świetnie obsadzonych ludzi, dlatego nagrodę na festiwalu w Gdyni otrzymała reżyserka castingu Marta Kownacka. Były i inne, na przykład Złoty Pazur – choć po tylu latach pracy Xawerego Żuławskiego na laury zasługuje już nie twórczy eksperyment, lecz konsekwencja. Wiedza, jakie kino umie i chce się robić. W Apokawixie czuć poryw wolności.”

„Apokawixa” otrzymała trzy nagrody na FPFF w Gdyni: Złoty Pazur dla Xawerego Żuławskiego, nagrodę dla debiutującej aktorki dla Marty Stalmierskiej i za najlepszy casting dla Marty Kownackiej. Był także nominowany do Orłów w czterech kategoriach. 

Xawery Żuławski był wcześniej finalistą nagrody im. Krzysztofa Krauze za film „Mowa ptaków”.

Film miał kinowa premierę 7 października 2022 roku.

„Apokawixa”
reżyseria: Xawery Żuławski
scenariusz: Xawery Żuławski, Krzysztof Bernaś, Maciej Kazula
produkcja: Anna Waśniewska-Gill, Krzysztof Terej/ TVN

Finalistów oraz laureata nagrody im. Krzysztofa Krauze poznamy podczas uroczystej gali pod koniec kwietnia.

—metryki filmów podajemy za serwisem filmpolski.pl